Księżniczka Muzalinda
Klasa, styl i szyk. Podróż do epoki klasycyzmu
4 listopada (wtorek) 2025
godz. 10.00, 11.00
godz. 12.00 (spektakl przyjazny sensorycznie)
koszt: 10 zł/osoba kontakt: Katarzyna Resiak – katarzyna.resiak@kulturalni.pl, tel. 519 388 690 Dom Kultury, ul. Kościuszki 49, Piaseczno
Bilety w sprzedaży od 21 października
Grupy zorganizowane obowiązują zapisy
Księżniczka Muzalinda znajduje w swoim królestwie rękopis ze starymi nutami. Jest księżniczką bardzo ciekawską i rezolutną, więc czym prędzej wyrusza na poszukiwania aby rozwiązać zagadkę tajemniczego znaleziska. Spotyka niezwykłą wróżkę o imieniu Epoka, która obdarowuje ją magicznymi złotymi pantofelkami, dzięki którym można podróżować w czasie. Muzalinda razem z dziećmi wyrusza w niezwykłą podróż i dociera do czasów w których żył i tworzył geniusz Wolfgang Amadeusz Mozart. Dzięki tej niezwykłej wyprawie widzowie będą mieli okazję poznać utwory tego wielkiego kompozytora. Bawiąc się z Księżniczką zdobędą wiedzę co w muzyce oznacza dur i moll, co to jest koncert, opera czy symfonia. Będzie też okazja aby siąść przy fortepianie i dzięki sile wyobraźni poczuć się, jak mały Mozart podczas koncertu.
Cykl baśni muzycznych Księżniczka Muzalinda – EPOKI, to barwne opowieści o wesołej, pogodnej lecz nieco szalonej księżniczce, która odkrywa, że może podróżować w czasie. Z tych niesamowitych wypraw, Muzalinda przywozi do swojego ukochanego królestwa, niezwykłą wiedzę o epoce do której trafiła, ale przede wszystkim piękną muzykę.
Podstawowym, stałym instrumentem jest fortepian/pianino/ – instrument ogromny, dostojny o niezwykłej barwie, przeróżnych możliwościach technicznych i artykulacyjnych, pełen dynamizmu, humoru i charyzmy, tak jak księżniczka Muzalinda i jej królestwo. Drugi instrument, to instrument zmienny, inny w każdej bajce, ale to przede wszystkim instrument charakterystyczny dla danej epoki, którą odwiedzi księżniczka. Wszystkim baśniom towarzyszy muzyka grana na żywo, która w sposób naturalny uaktywnia dzieci i pobudza ich wyobraźnię. Pod koniec każdego spotkania widzowie uczą się prostej piosenki, dzięki której dobrze zapamiętają style muzyczne i cechy charakterystyczne danego okresu w dziejach ludzkości.
Autorką i reżyserem cyklu Księżniczka Muzalinda jest Ewa Szawłowska. Aktorka teatralna, przez wiele lat związana z Teatrem Narodowym w Warszawie, telewizyjna i filmowa. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. J. Elsnera w Warszawie. Bajkopisarka /ponad 100 muzycznych baśni/ i reżyser wielu przedstawień dla dzieci, granych z sukcesami między innymi: w Teatrze Wielkim Operze Narodowej,
Sinfonia Varsovia, Instytucie Teatralnym w Warszawie, Teatrze Studio Buffo, Narodowym Instytucie Audiowizualnym, Teatrze Polskim w Warszawie, Teatrze Starym i Filharmonii w Lublinie, Teatrze Polskim w Londynie, podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyka na Szczytach w Zakopanem oraz na Festiwalu Malta.
Autorką opracowań muzycznych jest Monika Polaczek-Przestrzelska. Pianistka, kameralistka, pedagog, absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu Prof. Kazimierza Gierżoda.
Pianista-korepetytor na Wydziale Wokalnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina.
Nagrodzona na ponad 70 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursach wokalnych i instrumentalnych za walory artystyczne partii fortepianu. Jako kameralistka występowała w Anglii, Walii, Szkocji, Belgii, Chorwacji, Grecji, Dubaju, we Włoszech i na Litwie.
Koncerty „przyjazne sensorycznie” albo „autism-friendly”.
Mogą obejmować m.in.:
• zmniejszoną głośność muzyki, bez nagłych, ostrych dźwięków,
• łagodne oświetlenie, bez migających stroboskopów i bardzo jasnych reflektorów,
• możliwość wychodzenia i wracania na salę w dowolnym momencie bez stresu,
• strefy wyciszenia w pobliżu sali, gdzie można odpocząć,
• otwartą atmosferę – brak oceniania nietypowych reakcji czy zachowań publiczności (np. zakrywanie uszu, kołysanie się, głośne komentowanie).
W praktyce więc taka formacja koncertu ma na celu zmniejszenie barier sensorycznych i społecznych, żeby osoby w spektrum i ich rodziny mogły swobodnie uczestniczyć w wydarzeniu.
